Julia Autz begleitete 2018 junge Belarus*innen für mehrere Monate. Ihre Bilder, unter dem Titel While I was waiting, sind Porträts der "Generation Lukaschenka" aus der Zeit vor den Protesten.

While I was waiting

Seit über 27 Jahren regiert Aljaksandr Lukaschenka in Belarus. Es ist eine Generation herangewachsen, die ihre Heimat nicht ohne den autoritären Präsidenten kennt. Was bedeutet es, unter diesen Umständen aufzuwachsen? Wie ist es in einem Land zu leben, in dem die Entwicklung von freiheitlich-demokratischen Werten untersagt wird? Durch die andauernden Repressionen gibt es immer weniger Menschen, die rebellieren und Widerstand leisten. Diejenigen, die bleiben, passen sich an, nüchtern in Gleichgültigkeit oder konservieren die Freiheit im Inneren. Passiv, desillusioniert, und ratlos müssen sie sich mit den Regeln des Regimes arrangieren. In meiner Arbeit zeige ich junge Menschen, die nach Individualität streben, welche in Belarus nicht gerade erwünscht ist. Menschen, die aufgrund ihrer politischen Haltung, sexuellen Orientierung oder auch einfach nur wegen einer anderen Denk- und Lebensweise diskriminiert werden. Menschen, die nicht dem staatlichen Plan folgen und ihren eigenen — einen anderen, als den von der Gesellschaft vorgeschriebenen — Weg gehen. Anhand intimer Portraits der Menschen in ihrem persönlichen Umfeld gebe ich einen Einblick in das Leben junger Menschen und zeige, was es bedeutet und wie es sich anfühlt, unter diesen Umständen zu leben. Die Bilder für die Serie „While I was waiting“ sind in der Zeit vor den Protesten entstanden und zeigen die Lebenssituation der Menschen: ein hoffnungsvolles Warten auf Veränderung.

Пакуль я чакаў (-ла)

Аляксандр Лукашэнка кіруе Беларуссю больш за 27 гадоў. Вырасла пакаленне, якое не ведае сваёй Радзімы без аўтарытарнага прэзідэнта. Што значыць расці ў гэтых умовах? Як гэта - жыць у краіне, дзе развіццё свабодных дэмакратычных каштоўнасцей забаронена? З прычыны пастаянных рэпрэсій становіцца ўсё менш людзей, якія паўстаюць і аказваюць супраціў. Тыя, хто застаецца, прыстасоўвацца, цвяроза ставіцца да абыякавасці альбо захоўвае свабоду ўнутры. Пасіўныя, незадаволеныя і стратныя, яны павінны змірыцца з правіламі рэжыму. У сваёй працы я паказваю маладых людзей, якія імкнуцца да індывідуальнасці, што не зусім пажадана ў Беларусі. Людзі, якія падвяргаюцца дыскрымінацыі з-за сваёй палітычнай пазіцыі, сэксуальнай арыентацыі альбо проста з-за іншага мыслення і жыцця. Людзі, якія не прытрымліваюцца дзяржаўнага плана і ідуць сваім шляхам - іншым шляхам, чым прадпісаны грамадствам. Выкарыстоўваючы інтымныя партрэты людзей у асабістым асяроддзі, я даю ўяўленне пра жыццё маладых людзей і паказваю, што гэта значыць і што адчуваеш, калі жывеш у гэтых умовах. Здымкі серыі "Пакуль я чакаў (-ла)" былі зроблены ў перыяд да пратэстаў і паказваюць жыццёвую сітуацыю людзей: у чаканні змен.